V edycja Wyróżnienia im. Zygmunta Hübnera ZŁOTY PROLOG 2024

Katarzyna Minkowska była w szkole muzycznej i wykształcenie muzyczne ma swój wpływ na kształt jej przedstawień, choćby Doktora Faustusa w Teatrze Polskim w Poznaniu. Studiowała scenografię i ma na swym koncie sporo opracowań scenografii i kostiumów, wcale nie tylko dla siebie. Także na przykład dla Marcina Wierzchowskiego. Jej podstawową domeną twórczą jest reżyseria – ale także dramaturgia i adaptacja, bo przerabia prozę i pisze własne scenariusze do spółki z Tomaszem Walesiakiem. Zaczynali świetnie przyjętym scenariuszem Stream, premiera była w TR Warszawa 2020; przed kilkoma tygodniami oboje wrócili na tę scenę swoim nowym spektaklem Kiedy stopnieje śnieg. A po drodze były adaptacje literatury z tak różnych półek, jak Cudzoziemka Marii Kuncewiczowej w Teatrze Polskim w Poznaniu, Orlando Bloomsbury według Virginii Woolf w Starym Teatrze, Orwellowski Rok 1984 w Teatrze Ludowym w Krakowie, czy Mój rok relaksu i odpoczynku Ottessy Moshfegh na inaugurację dyrekcji Moniki Strzępki w Dramatycznym. Odmienne tematy, odmienne poetyki, odmienne wyzwania.

Katarzyna Minkowska mówi: „Uprawiam teatr, który jest dość emocjonalny i można powiedzieć, iż w pewnym sensie staromodny. Nie jest eksperymentalny w formie. Ludzie nie grają w nim znaków retorycznych tylko postaci z krwi i kości. Wszystko jest psychologicznie przeprowadzane, z różnymi woltami, czasem w surrealnym świecie, ale zawsze wracają do realności. Tym, co mnie najbardziej frapuje w życiu, jest zrozumienie, po co robimy pewne rzeczy, dlaczego wpadamy w klisze, a gdy chcemy się z nich wyzwolić – to w jaki sposób to robimy. Czy możemy te klisze pokazać w spektaklu, zdekonstruować je i zrozumieć to życie inaczej”.

Oczywiście w tej niby to staromodności jest mnóstwo kokieterii; wielu narzędzi, jakimi Katarzyna Minkowska posługuje się znakomicie, Zygmunt Hübner nie miał. Ale pod takim trybem myślenia podpisałby się, myślę bez wahania. Więc Złoty Prolog idzie w dobre ręce.

fot. Marta Ankiersztejn

************************************************************************************

IV edycja Wyróżnienia im. Zygmunta Hübnera ZŁOTY PROLOG 2023

Katarzyna Szyngiera, jest przede wszystkim reżyserką teatralną, choć w swojej karierze  nakręciła także krótki film, zrealizowała spektakl teatru telewizji w ramach projektu Teatroteka, a za jeden z reportaży literackich napisany wspólnie z Mieczysławem Wlekłym była nominowana do Nagrody Newsweeka imienia Teresy Torańskiej.

Ukończyła Wydział Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie oraz kurs Studio Prób w Szkole Wajdy.
W teatrze debiutowała przed dziesięciu laty spektaklem Sferia w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. W roku 2015 zdobyła główną nagrodę na festiwalu Koszalińskie Konfrontacje Młodych „m-teatr” za spektakl Świadkowie albo nasza mała stabilizacja z Teatru Współczesnego w Szczecinie.
W ostatnich latach odważnie i mądrze, bez uproszczeń i jednostronności podjęła temat przeszłych i współczesnych stosunków polsko-ukraińskich w takich spektaklach jak Swarka w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (rok 2015) i Lwów nie oddamy w Teatrze imienia Siemaszkowej w Rzeszowie (rok 2018). Ten ostatni spektakl zdobył wiele nagród, w tym Laur Konrada na Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” w Katowicach.
Najnowszym triumfem laureatki jest rapowany musical 1989, koprodukcja Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie i Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, opowiadający w popularnej formie o wydarzeniach, które doprowadziły do zwycięstwa w tytułowym 1989 roku. Spektakl jest skierowany przede wszystkim do ludzi młodych, znających już tylko z relacji tamte wydarzenia. Nie lukruje zdarzeń, nie ukrywa wątpliwych epizodów, ale chce nade wszystko konstruować – uczciwie! – pozytywny mit najnowszych dziejów Polski.
Rada Fundacji im. Zygmunta Hübnera śmie przypuszczać, że tak postawione zadanie spotkałoby się z pełną aprobatą naszego patrona i z radością podjęła decyzję o przyznaniu wyróżnienia.

fot. Joanna Gałuszka

***********************************************************************

III edycja Wyróżnienia im. Zygmunta Hübnera ZŁOTY PROLOG 2022

Daria Wiktoria Kopiec jest reżyserką filmową i teatralną. Kończyła Wydział Operatorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (specjalizacja: Animacja i Filmowe Efekty Specjalne) i  reżyserię w warszawskiej Akademii Teatralnej. Była też stażystką Ecole Nationale Superieure des Arts Visuels La Cambre w Brukseli na wydziale Film Animowany i rezydentką w Międzynarodowym Instytucie Teatru Lalek w Charleville-Mezieres. Nagrody zdobyły jej filmy Rzeki. Gucio, Zaczarowany Kosmos, Własne Śmieci. Do teatru wchodziła, przygotowując projekcje w spektaklach Piotra Cieplaka, czy Marcina Wierzchowskiego – i reżyserując przedstawienia w teatrach lalkowych. Inscenizacja reportażu Marty Abramowicz Zakonnice odchodzą po cichu zrealizowana w 2017 roku w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu przyniosła jej Główną Nagrodę Jury 9. Koszalińskich Konfrontacji Młodych „m-teatr i prestiżowy laur Lauru Konrada na Festiwalu „Interpretacje” w Katowicach. Jej telewizyjny spektakl Sprawa Rity G. otrzymał Grand Prix w drugiej edycji konkursu Teatroteka Fest a także nagrody międzynarodowe: na 42 Montreal World Film Festival w Montrealu, na Canada International Film Festival w Vancouver, na Worldfest Independent Film Festival w Houston. Pracuje na wielu scenach, w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, Teatr im. Horzycy w Toruniu, Nowym Teatrze w Słupsku, Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie. Z powodzeniem sięga po polską literaturę współczesną, dramaty młodych autorów, prozę, reportaże. Podejmuje się trudnych, niebanalnych wyzwań tematycznych, ale też dba o formę, zwykle skromną ale przemyślaną, konsekwentną i utrzymaną w dobrym smaku, znakomicie umie pracować z aktorami, dba o komunikatywność przekazu, potrafi uruchamiać w widzach pożądane uczucia. Jej dotychczasowe osiągnięcia każą z wielką ciekawością oczekiwać na kolejne dzieła i wyrazem tej ciekawości jest wyróżnienie, które Rada Fundacji im. Zygmunta Hübnera pani Darii Kopiec przyznała.

fot. Marta Ankiersztejn – Węgier

**************************************************************

II edycja Wyróżnienia im. Zygmunta Hübnera ZŁOTY PROLOG 2021

Jędrzej Piaskowski, reżyser. Jeszcze chwilę temu kroczył ścieżką typową dla swego pokolenia, debiutował realizacją dramatu Rodriga Garcíi, tego od „Golgoty Picnic”, największy sukces przyniosło mu wystawienie sztuki Magdy Fertacz „Puppenhaus. Kuracja” antyheroicznej opowieści o kolaboracji seksualnej w czasie okupacji. Dziś jest gdzie indziej, szuka trzeciej drogi w polskim teatrze, „pomiędzy bezużytecznym konserwatyzmem a hermetyczną nowoczesnością”. Wraz ze swoim stałym współpracownikiem, Hubertem Sulimą zrobili w warszawskim Nowym Teatrze „Jezusa”, przewrotną, poetycko-czułą przypowieść, gdzie z rejonów ewangelicznych został tylko Jezusowy duch miłości, a nie było nic z rytuału czy doktryny. A w Teatrze im. Osterwy Lublinie przygotowali „Nad Niemnem” sentymentalną, lekko tylko groteskowo podkręconą adaptację powieści Orzeszkowej z nieukrywanym zamiarem szukania sposobu na poszukiwanie utraconej wspólnoty. Szansę powodzenia takiego ambitnego zamysłu, może mieć tylko ktoś, kto świetnie umie operować środkami typowymi dla współczesnego młodego teatru i nie raz to już udowodnił.

fot. Marta Ankiersztejn – Węgier

******************************************************************************

I edycja Wyróżnienia im. Zygmunta Hübnera ZŁOTY PROLOG 2020

Magdalena Drab – aktorka, reżyserka, dramatopisarka. Absolwentka łódzkiej PWSFTviT, związana z Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy (debiut w 2012 r.), występuje jako aktorka także na innych scenach Polski. Jako dramatopisarka jest laureatką najważniejszych nagród w tej dziedzinie. Od lat jest liderką off-owego Teatru Zamiast w Łodzi. Jako reżyserka w teatrze zawodowym debiutowała w 2017 roku. Reżyseruje w Teatrze w Legnicy i w innych teatrach. Drab ceni warsztat i rzemiosło, co widać w jej przedstawieniach. Nominowana do Paszportu „Polityki” 2019 w kategorii „teatr” – za dramat „Wyzwolenia”, współczesną parafrazę dzieła Wyspiańskiego i uparcie powtarzane pytanie: kim jestem. „Olśniewająco wszechstronny talent, jaki wykwitł nam na teatralnej glebie”.

fot. Marta Ankiersztejn – Węgier