Z ogromnym smutkiem informujemy,
że w dniu 11 września 2015 roku zmarł
profesor Piotr Cieślak, aktor, reżyser, pedagog, dyrektor teatru – członek zarządu naszej fundacji.

***

„Wspaniały człowiek i wspaniały dyrektor
Bardzo będzie Go nam – przyjaciołom i polskiemu teatrowi brakowało.”

***

„Piotr był otwarty, ciekawy, pełen wiary.
Miał wizję, myślał o przyszłości i oddawał się całym sercem teatrowi.Teatrowi Dramatycznemu i Teatrowi w ogóle. Żył Teatrem.
(…) Będzie Go nam brakowało.
Zawsze byliśmy, jesteśmy i będziemy Ci wdzięczni, Piotrze.”

***

„Panie Dyrektorze,
dziękujemy za szansę,
jaką Pan nam dał na początku naszej zawodowej drogi,
za to, że mogłyśmy być częścią silnego zespołu Teatru Dramatycznego
i rozwijać się pod Pana skrzydłami.
Jeszcze dla Pana zagramy.”

***

„Wspaniały człowiek, oddany sprawom uczelni.”

***

„Żegnamy niezwykłego dyrektora, reżysera, pedagoga, człowieka teatru.”

Fragmenty nekrologów, podpisanych przez wybitnych artystów polskiego teatru.

***

Znaliśmy się prawie 40 lat – najbardziej zbliżyliśmy się zakładając Fundację Teatru Myśli Obywatelskiej im. Zygmunta Hübnera. Dla Piotra, oddanego naszej sprawie w bardzo trudnym dla niego czasie –  okazało się to zwieńczeniem jego postawy artysty o czułej wrażliwości społecznej. Życie Piotra w teatrze symbolicznie rozpięło pomiędzy współtworzeniem Puławskiego Studia Teatralnego, a projektem „Podziel się swoim talentem”, w  którym według Jego zamysłu młodzi artyści dzielą się swoją sztuką z młodzieżą z zaniedbanych kulturowo regionów.

Piotr uważał się za ucznia Zygmunta Hübnera, który młodemu aktorowi powierzył rolę Maćka Chełmickiego w telewizyjnej adaptacji „Popiołu i diamentu”, a potem zaprosił do zespołu Teatru Powszechnego, gdzie Piotr znalazł swoje trwałe miejsce, z czasem także jako reżyser, współtworząc reżyserowanymi przez siebie spektaklami program artystyczny Teatru Powszechnego.

Piotr działał twórczo jako aktor, reżyser, pedagog i dyrektor teatru. Na wszystkich tych polach aktywności bliskie były mu idee mistrza ZH:

• odpowiedzialność zawodowa twórcy, rzetelność, uczciwość, pracowitość, szacunek dla publiczności

• przekonanie, że uprawianie sztuki jest rodzajem ważnej misji społecznej, kształtującej wrażliwość oraz świadomość obywatelską widzów.

• przekonanie o względności sukcesu i kariery artystycznej

• potrzeba dystansowania się do własnych ambicji i osoby

• radość płynąca z tworzenia teatru

Profesor Cieślak jako wieloletni wykładowca w PWST w Warszawie, a później w Krakowie zaskarbił sobie sympatię i serca swoich wychowanków i pozostaje we wdzięcznej ich pamięci jako nauczyciel aktorstwa i życia w trudnym zawodzie.

14 lat kierował jako dyrektor artystyczny Teatrem Dramatycznym w Warszawie. Sposób, w jaki zakończyła się ta dyrekcja, pozostaje palącym wstydem urzędników kierujących stołeczną kulturą.

Piotr nie był człowiekiem wylewnym. Dlatego bardzo cenię sobie, że pokazując dwupokoleniowy dom, jaki stworzyli wraz z żoną i synami, podzielił się ze mną wzruszeniem mówiąc: „widać, chcą z nami być!”

Dramatycznie przerwane życie Piotra było bogate w sukcesy, radości, a także pewnie różne zwątpienia i chwile goryczy. Z pewnością wielkim oparciem był dla niego wyjątkowy związek „na dobre i złe”,  jaki tworzyli z Jadwigą przez ponad 40 lat.

Żegnamy dziś Piotra, błyskotliwego Kolegę o inteligentnym, uważnym i ironicznym spojrzeniu na świat i ludzi. Oddanego teatrowi i jego publiczności wybitnego artystę.

Jadwidze, Zofii, Jakubowi i Antoniemu z rodzinami składam najserdeczniejsze wyrazy współczucia.

Żegnaj, Drogi Piotrze!
Dziękujemy Ci za wszystko.

                                                                                              Jan Buchwald

17 września 2015 na cmentarzu w Józefowie